فرگرد 6- روان و خویش
خودت را بشناس و به آن ببال. فیلسوف اُرُد بزرگ
برای آنکه روانت را بپروری، در آغاز با خود یکی شو. فیلسوف اُرُد بزرگ
خویش را خوار نکنیم، ارزش خود را براستی بدانیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
اندیشه و انگاره ای که نتواند آینده ای زیبا را مژده دهد، ناتوان و بیمار است. فیلسوف اُرُد بزرگ
خیزش درونی برای بهروزی، نیرویی است که بسیاری آن را ندارند. فیلسوف اُرُد بزرگ
فریادهای درونمان، به ما می گویند که تا چه اندازه، از خویشتن خویش دوریم. فیلسوف اُرُد بزرگ
روان شایستگان، به آفرینش و پدید آورندگی گرایش دارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
روان مردگان و زندگان، در یک گردونه می چرخد. فیلسوف اُرُد بزرگ
سرزمین روان ما، میدان کینه توزی و دشمنی های بیهوده نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
کسی که خود را بزهکار می شمارد، زندانبان وجود خویش است. فیلسوف اُرُد بزرگ
کوهستان ها و دره های بی انتها، در درون آدمها می بینم. فیلسوف اُرُد بزرگ
کسی که خود را دوست ندارد، به سادگی به جایگاه و حریم دیگران، یورش می برد. فیلسوف اُرُد بزرگ
گاهی تنها راه درمان روانهای پریشان، رفتن به سوی رخدادهای تازه است. فیلسوف اُرُد بزرگ
روان خود را با شنیدن و خواندن رویدادهای نادرست و حوادث هولناک، به بند نکشیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
با بدیهای دیگران، دل خویش را به سیاهی نکشیم، همواره نگاهمان به راستی باشد و مهربانی. فیلسوف اُرُد بزرگ
کمک به دیگران امری پسندیده و نیکوست، ولی فراموش کردن خود، از نادانی و سبکسری است. فیلسوف اُرُد بزرگ
مهرورزی و ستایشگری، درمان بسیاری از دردهای آدمیان هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
باور درونی، نیروی پرتاب شدن به سوی ایده های تازه است. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدمی، به آرامی می آموزد که نباید برای هر کاری، همه زندگی و اندیشه اش را درگیر سازد. فیلسوف اُرُد بزرگ
آنگاه که تلاش می کنیم همه چیز را به زور، در چنگ خویش داشته باشیم، دستمان، خالی تر از هر زمان دیگری است. فیلسوف اُرُد بزرگ
اگر بر ساماندهی نیروهای خویش توانا نباشیم، دیگران سرنوشتمان را می سازند. فیلسوف اُرُد بزرگ
اراده تنها زمانی زیباست که در جهت خردمندی و عقلانیت باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
براستی دیدن کارگری پر تلاش، باغبانی دلسوز و یا مکانیکی سختکوش و... که عاشقانه و حرفه ای کارشان را انجام می دهند، دوست داشتنی و الهام بخش است... دیدن آنها می تواند آرامبخش و به نظم آورنده روانهای ناامید و پریشان باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
امیدی به آینده آدم هایی که مدام می گویند نمی توانم و یا نمی شود، نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
بزرگترین کجروی ها را زمانی انجام می دهیم، که فکر می کنیم دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم. فیلسوف اُرُد بزرگ
پوزش خواستن از پس کار ناشایست، بسیار زیباست و نشان پختگی روان. فیلسوف اُرُد بزرگ
زمانی که نیروهای درون خویش را انکار کنیم، نگرانی به دیدارمان می آید. فیلسوف اُرُد بزرگ
شوربختانه برخی از دردها هرگز از بین نمی روند. بیاموزیم که چگونه با آنها می توان زیست... مقاوم باشیم، هیچگاه میخ پولادین نتوانسته درخت پرامید را از پای درآورد. فیلسوف اُرُد بزرگ
پیرامون امید
امید همچون خون در روان آدمی است، که اگر نباشد، گامی به پیش نمی رود و اگر باشد، جهانی را دگرگون می سازد. فیلسوف اُرُد بزرگ
اگر پرواز را باور کنی، پر و بال خواهی گرفت. فیلسوف اُرُد بزرگ
نام دیگر کوچ، امید است. فیلسوف اُرُد بزرگ
امید و شوق به زندگی، پشت دروازه شهر آدمهای تحقیر شده و غمگین نمی ایستد. فیلسوف اُرُد بزرگ
آسیب دیده، درهای آرزوهایش، کوچک و کوچکتر می شود، مگر با امید، که زندگی ما را دگرگون می سازد. فیلسوف اُرُد بزرگ
دوستی و مهر، امید می آفریند و امید، نیاز زندگیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدم نیرومند، در هنگامه پیکار نیز به دیگران امید و شادی هدیه می دهد. فیلسوف اُرُد بزرگ
در دل سیاهی شکست، نور امید سو سو می زند، نوری که اگر باورش کنیم، بزودی خورشید تابان زندگی ما خواهد شد. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدم افسرده و ناامید، ارزش توان و نیروی خویش را از یاد برده است، باید به او کمک کرد، تا دوباره خود و آرمانش را باز یابد. فیلسوف اُرُد بزرگ
همواره امیدوار به زندگی بهتر و شرافتمندانه باشید، هیچگاه توان خویش را انکار نکنید، خود را دوست بدارید و برای بهروزی، صبورانه کوشش کنید. فیلسوف اُرُد بزرگ
پیرامون صبر و بردباری
با بردباری، همه چیز در چنگ توست. فیلسوف اُرُد بزرگ
بردباری، بهترین سپر در روزهای سخت و ناپایداریست. فیلسوف اُرُد بزرگ
بردباری در توان هر کسی نیست، کسانی که بردبارند، فرمانروایی می کنند. فیلسوف اُرُد بزرگ
پیرامون غرور و فروتنی
دریاها نماد فروتنی هستند، در نهان خود، کوه هایی بلندتر از خشکی دارند، ولی هیچ گاه، آن را به رخ ما نمی کشند. فیلسوف اُرُد بزرگ
چه بسیار آدمهای خودستایی دیدم که مدعی فروتنی بودند. فیلسوف اُرُد بزرگ
فروتنی به جا و درست، ما را خواستنی و دوست داشتنی می کند. فیلسوف اُرُد بزرگ
فروتنی در برابر گردن کشان، نادرست است. فیلسوف اُرُد بزرگ
آنانیکه تنها به خود می اندیشند، براستی بزهکارند. فیلسوف اُرُد بزرگ
فروتنی و غرور بیجا، به یک اندازه چندش آور هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
اگر از خودخواهی کسی به تنگ آمده ای، او را خوار مساز، بهترین راه آن است که چند روزی رهایش کنی. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدم خودخواه، دوران خوشبختی اش کوتاه است. فیلسوف اُرُد بزرگ
خودخواه تنهاست، چرا که توان ستایشگری و مهرورزی ندارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
تا هنگامی که از برتری خویش سخن می گویی، دیده نمی شوی. فیلسوف اُرُد بزرگ
خودبینی، خاستگاهش درون است و آدمی را شیفته خود می سازد، وارون بر این خاستگاه افتادگی پیرامون ماست، که همگان را به سوی ما می کشاند. فیلسوف اُرُد بزرگ
اگر غرورت را گم کرده ای به کوهستان رو، و اگر از جنگ خسته ای به دریا. فیلسوف اُرُد بزرگ
پیرامون یاد و خاطره
کمتر کسی را دیده ام که از توان و قدرت شگفت آور "یاد" و "خاطره" سخنی گفته باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
یادها و خاطرات شیرین، زنجیرهای نادیدنی مهر میان آدمیان هستند که آنها را در کنار هم نگه می دارند. فیلسوف اُرُد بزرگ
اگر می خواهید نامتان همواره به نیکی آورده شود، خاطره شیرین و دلپذیری از خود به یادگار بگذارید. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدمیان پیوسته هر چیز تازه ای را، با خاطرات گذشته می سنجند. فیلسوف اُرُد بزرگ
اگر می دانستیم رفتار امروز ما، چه موج بزرگی از خاطرات و به طبع آن قضاوت ها را در ذهن های دیگران بوجود می آورد، هیچ گاه کنشی نادرست از خود به نمایش نمی گذاشتیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
سرزمینی که به مردمش خاطرات خوش و شیرین هدیه می دهد، دچار بلای فرار مغزها نمی شود. فیلسوف اُرُد بزرگ
هیچ گاه نمی توانید خاطرات بد گذشته را فراموش کنید، یاد بگیرید که چگونه می توان با آنها کنار آمد، به گونه ای که به زندگی روزمره ما آسیبی وارد نکنند. فیلسوف اُرُد بزرگ
از خاطرات تلخ، راه و دری بسوی خوشبختی بسازیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
اگر خاطره شیرینی برای خود نسازیم، یاد خاطرات غمناک گذشته در تنهایی، روان ما را از پا در خواهد آورد. فیلسوف اُرُد بزرگ
پیرامون تنهایی
تنهایی، سم کشنده زندگی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
روان زخمی، در تنهایی، عفونی و خطرناک می گردد، باید وارد گروه های فعال اجتماعی و شاد شد. فیلسوف اُرُد بزرگ
بیچاره مردمی که قهرمان ندارند. فیلسوف اُرُد بزرگ
سنگینی یاد غم ها را با تنهایی دو چندان می کنی، به میان آدمیان رو و در شادمانی آنها همراه شو، لبخندها و پایکوبی آدمیان، شکوفه های امید را در دلت بارور می سازد. فیلسوف اُرُد بزرگ
تنهایی می تواند ترسناک باشد، تنهایی را برای دشمن خویش نیز آرزو نکنید. فیلسوف اُرُد بزرگ
پیرامون ترس
آنکه همسایه مرگ است، از چیزی نمی هراسد. فیلسوف اُرُد بزرگ
تنها راه نابودی ترس، آگاهی از پوچی آن است. فیلسوف اُرُد بزرگ
والدین خردمند، فرزندان خود را از تاریکی و موهومات نمی ترسانند. فرزند را باید آگاه و قوی بزرگ نمود. فیلسوف اُرُد بزرگ
رویای زندگی شرافتمندانه، در بی تفاوتی مردم ترسو گم می شود. فیلسوف اُرُد بزرگ
مردم بی پروا و دلیر، زندگی در بند و قفس را تجربه نمی کنند. فیلسوف اُرُد بزرگ
ترس همگانی، ابزار دست اهرمن است. فیلسوف اُرُد بزرگ
فردای روشن از پنجره تاریک ترس، دیده نمی شود. فیلسوف اُرُد بزرگ
آنکه به خرد توانا شد، ترس برایش بازی بیش نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
بسیاری از سختی هایی که می کشیم، به خاطر خجالت و ترس از نگاه دیگران درباره ما است. بدانیم هیچ کار شرافتمندانه ای از ارزش ما نمی کاهد. فیلسوف اُرُد بزرگ
ترس از جدایی، جدایی به بار می آورد. فیلسوف اُرُد بزرگ
بیش از دشمن، باید از سربازان ترسو و بی نظم هراسید. فیلسوف اُرُد بزرگ
عمر مردم ترسو، شراب بزم هیولاهاست. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدمیان خونریز، از همه ترسوتر هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
پیرامون تندرستی
تندرستی، پاداش نیک زیستی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
تندرستی، پیش نیاز هر آرمان باشکوهی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
کوشش برای تندرستی همگانی، یکی از مهمترین کارهای دیوانسالاران است. فیلسوف اُرُد بزرگ
گرفتار شدن در روزمرگی، بلای خاموش عرصه بهداشت و درمان است. فیلسوف اُرُد بزرگ
پرستاران مهربان و دلسوز، نغمه خوش زندگی دوباره هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
پزشک، نماد ادب و امید است و چه فرهمندی بالاتر از این... فیلسوف اُرُد بزرگ
آدمهای هوشمند، تندرستی را در زندگی و رفتاری خردمندانه و آگاهانه می یابند. فیلسوف اُرُد بزرگ
تندرستی با دانش و فهم بیشتر آدمی، از کنش های گیتی فراهم می شود. برای در امان ماندن از یورش بیماریها، تنها سپر ما دانش پزشکی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
پرستاران و پزشکان مهربان را، باید ستایش نمود. فیلسوف اُرُد بزرگ
بهداشت همگانی، زاییده آگاهی، همراهی و نظم اجتماعی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
فرگرد 5- عشق
براستی دلدادگی نامیراست. فیلسوف اُرُد بزرگ
عشق یگانه است، در درون آدم عاشق، رستاخیز و توفانی بزرگ برپاست. فیلسوف اُرُد بزرگ
عشق، همان کشش آهنربایی درون ماست، که آدمی را ناخودآگاه، بسوی دوست داشتنی ترین چیز می کشاند. فیلسوف اُرُد بزرگ
عشق، همچون توفان، سرزمین غبار گرفته وجود را پاک می کند و انگیزه رشد و باروریِ روزافزون می گردد. فیلسوف اُرُد بزرگ
اندیشه کنیم، چه چیزی ما را پیوسته به زندگی دلگرم ساخته و در نهایت می خواهیم به آن برسیم و آن را سامان داده و یا با آن به سامان برسیم؟ خواسته پیوسته اندیشه ما، همان «عشق» است و این تنها راه شناسایی آن. فیلسوف اُرُد بزرگ
عشق بخشش می آورد، بخشیدن از همه چیز و مهمتر از همه، زمان را، که با ارزشترینِ داشته هاست. فیلسوف اُرُد بزرگ
عشق، در خود ستایش و بزرگداشت بهمراه دارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
دلباختگی، ساختار روان ما را آنچنان تکامل می بخشد که نمی گذارد در برابر سختی ها بشکنیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
دلدادگی و عشق را از زندگی بگیریم، تنها و آواره ایم. فیلسوف اُرُد بزرگ
عشق و شیفتگی، مهر و مهربانی نهفته در درون ما را بیدار و جاری می سازد. فیلسوف اُرُد بزرگ
بسیاری وهم و خیال خویش را عشق می نامند، حال آنکه عشق راه بالندگی شکوفه به میوه است، کوشش پیوسته ما برای زیبا و ناب شدن. فیلسوف اُرُد بزرگ
در عشق !
شرف و آزادی هست، زندگی و پاکی هست
نام عشق برازنده هر کار غیر شرافتمندانه ای نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدمی در عشق راستین، بدنبال سود جستن نیست، می بخشد برای رهایی و آزادی. فیلسوف اُرُد بزرگ
عشق نباید آدمی را به گوشه نشینی وادارد، این شیفتگی باید توان پرتاب انسان، به سوی آرمان های راستین را داشته باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
هیچ گاه عشق به همدم را پاینده مپندار و از روزی که دل می بندی، این نیرو را نیز در خویش بیافرین که اگر تنهایت گذاشت، نشکنی و اگر شکستی، باز هم ناامید نشو، چرا که آرام جان دیگری در راه است. فیلسوف اُرُد بزرگ
به اُرُد می گویند باارزشترین چیزی که داریم چیست؟ می گویم: زمان...
باز می پرسند و آن کجاست و چه شد؟ می گویم: آن را به پای معشوق خویش ریختیم و می ریزیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
امیدی به ادامه دوستی با کسانی که به علایق و عشق ما احترام نمی گذارند نمی رود. فیلسوف اُرُد بزرگ
پیرامون دوستی
آنکه همراه است و یاور، هر نفسش، بهایی بی انتها دارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
تنها راه ماندگاری هر کشش دوستانه ای، مهربانی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدمها را آنگونه بخواهیم که هستند، نه آنگونه که می خواهیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
یک دوست، فقط یک دوست که مدافع نام و یادت باشد، بهتر است از صدهزار آشنای گمشده در غبار... فیلسوف اُرُد بزرگ
برای آنکه دوستی هایمان پابرجا بماند، بهتر است همواره میانمان، فاصله و بازه ای باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
آنکه پوزش نمی داند چیست، شایسته دوستی نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
خموشی در برابر بدگویی از دوستان، گونه ای دشمنی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
دوستی بیش از اندازه، همانند دشمنی ترسناک است. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدم های خودخور و نالان، دوستان خوبی برای ما نیستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
دوستان فراوان برای یک جوان، نشان دهنده کامیابی در زندگی نیست، بلکه نشان نابودی زمان، به گونه ای گسترده است. فیلسوف اُرُد بزرگ
در درون دوست و همسر، در پی خویش نباشید، رونوشت شما در هیچ کجا نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
همواره در بدترین شرایط، بستگان ما، بهترین دوستانمان هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
دوستان نیک، مرهم بال های زخمی و روان آسیب دیده ما هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
فرگرد 1- هستی
هستی، همه آن چیزی است که وجود دارد و آدمیان ذره بسیار کوچکی از آن بوده و باز در آن آمیخته می گردند. فیلسوف اُرُد بزرگ
میدان دید ما از گیتی و جهانی که در آن زندگی می کنیم، با همه فراخنایی خود، می تواند به اندازه شبنمی کوچک باشد از جهانی بسیار بسیار بزرگتر... براستی گیتی بی آغاز و بی پایان است. فیلسوف اُرُد بزرگ
شناخت درست فراخنای بیکران گیتی، آدمهای خشن را هم، آرام و نرم خو خواهد نمود. فیلسوف اُرُد بزرگ
گیتی، آوای پیوسته دگرگونی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
سامانه گیتی، با آنکه یکنواخت پنداشته می شود، ولی رو به پویش و پیشرفت است. گردش آرام هستی، نباید ما را فریب دهد، ما بخشی از یک دگرگونی بزرگ، در آن هستیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
گیتی ناز ما را نمی کشد، جهان با ما و یا بی ما، در حال دگرگونی است. پس باید استوار بود و همزیستی پیشه کرد. فیلسوف اُرُد بزرگ
با سرشت گیتی که همان دگرگونی ست همراه باشیم. شادی و غم، زایش و مرگ، همه و همه بخشی از این تغییر پیوسته و غیر قابل اجتناب هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
خواست واپسین همه موجودات هستی، شناور شدن در بسامدها و امواج گیتی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
ایستایی وجود ندارد، هر چه هست، جوشش است و جاری بودن. فیلسوف اُرُد بزرگ
نرمش و سازگاری با گیتی، ما را آرام خواهد ساخت. چرا که راهی سوای نرمش و بازی با هستی نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
مهر به گیتی، نشان آگاهی آدمی بر هستی خود، در این جهان بیکران است. فیلسوف اُرُد بزرگ
ما بخشی از سرشاخه های گیتی هستیم، آمده ایم تا شکوفا شویم و سرشاخه ای زیباتر را به جهان هدیه دهیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
مهر به گیتی برای ما، همچون رابطه گل و گلستان است. براستی هیچ گلی در پی نابودی گلستان نیست. گلستان هم به زیبایی گل مفتخر است. ما آدمیان نباید از یاد ببریم که گیتی همان گلستان وجود ما است، پس با مهرورزی، زیبایی آن را دو چندان کنیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
گیتی را نمی توان پهنه مطلق شادی و یا غم دانست، هر لحظه می تواند به گونه ای باشد. آدم آگاه مهیای رویدادهای پیش آمده است. فیلسوف اُرُد بزرگ
براستی اگر آدمیان می دانستند در این آبی بیکران گیتی، چقدر کوچک و تنها و آسیب پذیر هستند، یک آن هم، یکدیگر را تنها نمی گذاشتند و یار و غمخوار هم بودند. فیلسوف اُرُد بزرگ
مهر به گیتی، را به فرزندان خویش بیاموزیم، مهر به جهانی که قرار است در آن شکوفا شویم. فیلسوف اُرُد بزرگ
شباهنگام به آسمان پر ستاره بنگریم و از خود بپرسیم ما در کجای این چشم انداز بی پایان ایستاده ایم؟ آیا ما فرصت این را خواهیم داشت که در زمان محدودی که در اختیار داریم از خود نقشی ماندگار بر این پهنه بی پایان بر جای بگذاریم؟. فیلسوف اُرُد بزرگ
پیرامون زمان
زمان مهمترین داشته است. اگر آدمی این مهم را براستی بفهمد، تمام توان خویش را صرف بهره بردن از هر لحظه بی بازگشت آن خواهد نمود. فیلسوف اُرُد بزرگ
هیچ آموزگاری، سختگیرتر و راستگوتر از زمان نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
آدمیان، فرزند تاریخ و زمانه خود هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
باید به پیشرو بودن بالید نه به گذشته دور. فیلسوف اُرُد بزرگ
هر آن، می تواند آغازی دوباره در زندگی ما باشد، پس هیچگاه، پایانی پیش روی ما نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
ستایش، هنگام نو رُستن و رویش را. فیلسوف اُرُد بزرگ
آغازها را باید جشن گرفت، چرا که شیره جهان در بالندگی و زایندگیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
زمان کیمیاست، آن را صرف پاسخ به دروغ پردازی زشت سیرتان نکنید. فیلسوف اُرُد بزرگ
گیتی به سوی آینده پیش می تازد، از آنانی که مدام در گذشته شنا می کنند، بگریزید. فیلسوف اُرُد بزرگ
به سوی جهان دانایی پیش می رویم، دانایی به مرور بر همه چیز فرمانروایی خواهد کرد. فیلسوف اُرُد بزرگ
محدودیت زمان در زندگی، حامل پیامی است. این پیام به ما می گوید: زندگی یک فرصت محدود است برای مهر ورزیدن و انسانیت، خارج از آن، مکیدن نیستی است و تاریکی. فیلسوف اُرُد بزرگ