فرگرد شادی و غم از کتاب سرخ فیلسوف اُرُد بزرگ

فرگرد 8- شادی و غم
 
زندگی پیشکشی است، برای شاد زیستن. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
شادی کجاست؟ جایی که همه ارزشمند هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
اگر پایکوبی و شادی نباشد، جهان را ارزش زیستن نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
چراغ جشن و بزم را، همواره فروزان نگاه داریم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
شادی را به یکدیگر هدیه دهیم، شادی، برآیند مهر و دوستی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آدم های شاد، در کمین جشن و بزم نیستند، آنها خود شادی آفرینند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آنکه همیشه لبخندی بر لب دارد، بخشنده شادی و میل به زندگی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
بزم ها گوارا، که گیتی بزمی بزرگ است برای آراستن خویش و آیندگان. فیلسوف اُرُد بزرگ

جشن های بزرگ، انگیزه افزایش باروری و پویایی می شوند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
بازی و شادی کودکان، برای رشد است و پویش، بازی تنها برای کودکان نیست، شادی و بازی های گروهی را ما نیز ادامه دهیم، حتی با دندان های ریخته و موی سپید هم می توان بازی کرد، شاد بود و با آوای گیتی همراه شد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
جشن و بزم، دوستی و مهر را در بین مردم زیاد می کنند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
چه زیبایند، آنانی که همیشه لبخندی بر لب دارند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
خنده در پس خود، رازها در سینه دارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
خنده راستین زیباست و نوای زندگیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
دلم را از شادی ها پر کن، تا غرق مهر تو شوم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
شادی که با آزار دیگران فراهم شود، جام زهری کشنده است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
شادی و امید روان آدمی را می پرورد، گر چه، تن رنجور و زخمی باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
شادی و بهروزیمان را با ارزش بدانیم، تن رنجور، نیرویی برای ادب و برخورد درست برجای نمی گذارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کسی که شادی را پاک می کند، روان آدمیان را به بند کشیده است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
نگاه کردن به آدم های خندان، امید بخش و شادی آفرین است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
نگاه و سخنی، که سرشار از مهر و شادی است، پنجره ای است رو به سوی هزاران هزار کهکشان نادیده.... فیلسوف اُرُد بزرگ
 
نوای دل انگیز گیتی را، در بزم ها و شادی ها بشنوید و همراه شوید. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
خراب کاشانه ای که با نابودی شادی دیگران، بنا شده باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
اُرُد شادی را در بی بندوباری نمی بیند، شادی آرزوی پاک همه آدمیان است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
سرزمین شاد را، هیچ شکستی، ناتوان نمی سازد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
زندگی، پهنه غم و اندوه نیست، اندک زمانی است، برای شادی و بالندگی. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
 
پیرامون غم
 
غم، سیاهچال توانایی هاست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
ستایش غم، تمجید از مرگ است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
سرزمین غمزده، میراثی برای آیندگان ندارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
از آدمیانی که به دنبال غم هستند، باید هراسید. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
از دیگران نخواهیم، رخدادهای اندوهناک گذشته خویش را برایمان بازگویند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
از شنیدن آهنگ ها، داستان ها و رویدادهای غم انگیز، دوری کنیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
از مردم غمگین، نمی توان امید بهروزی و پیشرفت کشور را داشت. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
اندوه گذشته را نباید خورد، که بیماری ساده را کشنده می کند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آدم غمزده، توان نگهبانی از دستاوردهای خویش را ندارد. فیلسوف اُرُد بزرگ

برای گرامیداشت یاد رفتگان، گیاهی بکاریم، شیرینی ببخشاییم، چرا که با اشک و سوگواری، راه به جایی نمی بریم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
تنها بزهکاران از دیدن اشک دیگران شاد می گردند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
زیاده روی در سوگواری درگذشتگان، خردمندانه نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
غمخواری با دیگران به معنای شیون و زاری کردن با آنان نیست، غمخواری یعنی امید بخشی و آرام سازی غمزدگان. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
قرار نیست با مرگ دیگران ما هم بمیریم و یا زندگی مان را به نکبت بکشیم، زندگی را با ارزش بدانیم و برای بالندگی و شادی کوشش کنیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کار و همچنین کوشش های اجتماعی، بهترین آرام کننده روان های پریشان و غمگین است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کسی که دوران شادمانی اش را، با خاکستر غم و اندوه می پوشاند، بیماری بیش نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کاشتن تخم غم، تباهی زندگی را در پی دارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کسی که همواره، ساز ناله اش کوک است، دمادم، زندگی خود و نزدیکانش را تلخ و تاریک می کند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
کشورهای غمگین، سهم تولید جهانی شان کم و میزان بیکاری مردمشان بسیار است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
مراسم سوگواری درگذشتگانمان را، تنها یک روز و کوتاه برگزار کنیم. فیلسوف اُرُد بزرگ

یاران سوگوار خویش را تنها نگذاریم، باید آنان را به زندگی دلگرم سازیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
نواهای غمناک، بدن و روان آدمی را پژمرده و افسرده می کند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
نیرنگ، همراه غم پرستان بیمار است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آیا می توانید یک سرزمین پیشرفته غمگین نشانم دهید؟ نه، سرزمین های پیشرفته و نیرومند، مردمی شاد دارند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
با یادآوری رخدادهای غمناک زندگی، خویش را نرنجانیم. فیلسوف اُرُد بزرگ


پیرامون رنج
 
نباید باعث رنج دیگران شد، شکنجه و آزار دیگران نشان پستی و حقارت است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
برخیزید، نشان دهید که رنج ها حقیرتر از آنی هستند که پژمردگی و فروریزی شما را باعث شوند. فیلسوف اُرُد بزرگ

اگر شما به رنج ها پشت کنید، آنها هیچگاه به شما پشت نخواهند نمود، باید خردمندانه با سختی ها مبارزه کرد. فیلسوف اُرُد بزرگ

بسیار یاد کردن از سختی های زندگی، بردگی می آورد. فیلسوف اُرُد بزرگ

به جای تجلیل از رنج و فقر، مسیر خوشبختی را به یکدیگر نشان دهیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
گذشتن از سختی های پیش رو، چندان سخت تر از آن چه پشت سر گذاشته ایم، نخواهد بود. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
فراموش نشدنی ترین آموخته ها، آنهایی است که اندوهی فراوان برای بدست آوردنشان کشیده ایم. فیلسوف اُرُد بزرگ

سختی و رنج، باید در درون ما نیرو و انرژی حرکت به سوی آرمان های نیک و خوشبختی را فراهم آورد. فیلسوف اُرُد بزرگ

فرگرد عشق از کتاب سرخ فیلسوف اُرُد بزرگ

فرگرد 5- عشق
 
براستی دلدادگی نامیراست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
عشق یگانه است، در درون آدم عاشق، رستاخیز و توفانی بزرگ برپاست. فیلسوف اُرُد بزرگ

عشق، همان کشش آهنربایی درون ماست، که آدمی را ناخودآگاه، بسوی دوست داشتنی ترین چیز می کشاند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
عشق، همچون توفان، سرزمین غبار گرفته وجود را پاک می کند و انگیزه رشد و باروریِ روزافزون می گردد. فیلسوف اُرُد بزرگ

اندیشه کنیم، چه چیزی ما را پیوسته به زندگی دلگرم ساخته و در نهایت می خواهیم به آن برسیم و آن را سامان داده و یا با آن به سامان برسیم؟ خواسته پیوسته اندیشه ما، همان «عشق» است و این تنها راه شناسایی آن. فیلسوف اُرُد بزرگ

عشق بخشش می آورد، بخشیدن از همه چیز و مهمتر از همه، زمان را، که با ارزشترینِ داشته هاست. فیلسوف اُرُد بزرگ

عشق، در خود ستایش و بزرگداشت بهمراه دارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
دلباختگی، ساختار روان ما را آنچنان تکامل می بخشد که نمی گذارد در برابر سختی ها بشکنیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
دلدادگی و عشق را از زندگی بگیریم، تنها و آواره ایم. فیلسوف اُرُد بزرگ

عشق و شیفتگی، مهر و مهربانی نهفته در درون ما را بیدار و جاری می سازد. فیلسوف اُرُد بزرگ

بسیاری وهم و خیال خویش را عشق می نامند، حال آنکه عشق راه بالندگی شکوفه به میوه است، کوشش پیوسته ما برای زیبا و ناب شدن. فیلسوف اُرُد بزرگ

در عشق !
شرف و آزادی هست، زندگی و پاکی هست
نام عشق برازنده هر کار غیر شرافتمندانه ای نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آدمی در عشق راستین، بدنبال سود جستن نیست، می بخشد برای رهایی و آزادی. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
عشق نباید آدمی را به گوشه نشینی وادارد، این شیفتگی باید توان پرتاب انسان، به سوی آرمان های راستین را داشته باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
هیچ گاه عشق به همدم را پاینده مپندار و از روزی که دل می بندی، این نیرو را نیز در خویش بیافرین که اگر تنهایت گذاشت، نشکنی و اگر شکستی، باز هم ناامید نشو، چرا که آرام جان دیگری در راه است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
به اُرُد می گویند باارزشترین چیزی که داریم چیست؟ می گویم: زمان...
باز می پرسند و آن کجاست و چه شد؟ می گویم: آن را به پای معشوق خویش ریختیم و می ریزیم. فیلسوف اُرُد بزرگ

امیدی به ادامه دوستی با کسانی که به علایق و عشق ما احترام نمی گذارند نمی رود. فیلسوف اُرُد بزرگ


پیرامون دوستی
 
آنکه همراه است و یاور، هر نفسش، بهایی بی انتها دارد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
تنها راه ماندگاری هر کشش دوستانه ای، مهربانی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آدمها را آنگونه بخواهیم که هستند، نه آنگونه که می خواهیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
یک دوست، فقط یک دوست که مدافع نام و یادت باشد، بهتر است از صدهزار آشنای گمشده در غبار... فیلسوف اُرُد بزرگ
 
برای آنکه دوستی هایمان پابرجا بماند، بهتر است همواره میانمان، فاصله و بازه ای باشد. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آنکه پوزش نمی داند چیست، شایسته دوستی نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ

خموشی در برابر بدگویی از دوستان، گونه ای دشمنی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
دوستی بیش از اندازه، همانند دشمنی ترسناک است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آدم های خودخور و نالان، دوستان خوبی برای ما نیستند. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
دوستان فراوان برای یک جوان، نشان دهنده کامیابی در زندگی نیست، بلکه نشان نابودی زمان، به گونه ای گسترده است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
در درون دوست و همسر، در پی خویش نباشید، رونوشت شما در هیچ کجا نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
همواره در بدترین شرایط، بستگان ما، بهترین دوستانمان هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ

دوستان نیک، مرهم بال های زخمی و روان آسیب دیده ما هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ

فرگرد هستی از کتاب سرخ فیلسوف اُرُد بزرگ

فرگرد 1- هستی

هستی، همه آن چیزی است که وجود دارد و آدمیان ذره بسیار کوچکی از آن بوده و باز در آن آمیخته می گردند. فیلسوف اُرُد بزرگ

میدان دید ما از گیتی و جهانی که در آن زندگی می کنیم، با همه فراخنایی خود، می تواند به اندازه شبنمی کوچک باشد از جهانی بسیار بسیار بزرگتر... براستی گیتی بی آغاز و بی پایان است. فیلسوف اُرُد بزرگ

شناخت درست فراخنای بیکران گیتی، آدمهای خشن را هم، آرام و نرم خو خواهد نمود. فیلسوف اُرُد بزرگ

گیتی، آوای پیوسته دگرگونی است. فیلسوف اُرُد بزرگ

سامانه گیتی، با آنکه یکنواخت پنداشته می شود، ولی رو به پویش و پیشرفت است. گردش آرام هستی، نباید ما را فریب دهد، ما بخشی از یک دگرگونی بزرگ، در آن هستیم. فیلسوف اُرُد بزرگ

گیتی ناز ما را نمی کشد، جهان با ما و یا بی ما، در حال دگرگونی است. پس باید استوار بود و همزیستی پیشه کرد. فیلسوف اُرُد بزرگ

با سرشت گیتی که همان دگرگونی ست همراه باشیم. شادی و غم، زایش و مرگ، همه و همه بخشی از این تغییر پیوسته و غیر قابل اجتناب هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ

خواست واپسین همه موجودات هستی، شناور شدن در بسامدها و امواج گیتی است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
ایستایی وجود ندارد، هر چه هست، جوشش است و جاری بودن. فیلسوف اُرُد بزرگ

نرمش و سازگاری با گیتی، ما را آرام خواهد ساخت. چرا که راهی سوای نرمش و بازی با هستی نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ

مهر به گیتی، نشان آگاهی آدمی بر هستی خود، در این جهان بیکران است. فیلسوف اُرُد بزرگ

ما بخشی از سرشاخه های گیتی هستیم، آمده ایم تا شکوفا شویم و سرشاخه ای زیباتر را به جهان هدیه دهیم. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
مهر به گیتی برای ما، همچون رابطه گل و گلستان است. براستی هیچ گلی در پی نابودی گلستان نیست. گلستان هم به زیبایی گل مفتخر است. ما آدمیان نباید از یاد ببریم که گیتی همان گلستان وجود ما است، پس با مهرورزی، زیبایی آن را دو چندان کنیم. فیلسوف اُرُد بزرگ

گیتی را نمی توان پهنه مطلق شادی و یا غم دانست، هر لحظه می تواند به گونه ای باشد. آدم آگاه مهیای رویدادهای پیش آمده است. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
براستی اگر آدمیان می دانستند در این آبی بیکران گیتی، چقدر کوچک و تنها و آسیب پذیر هستند، یک آن هم، یکدیگر را تنها نمی گذاشتند و یار و غمخوار هم بودند. فیلسوف اُرُد بزرگ

مهر به گیتی، را به فرزندان خویش بیاموزیم، مهر به جهانی که قرار است در آن شکوفا شویم. فیلسوف اُرُد بزرگ

شباهنگام به آسمان پر ستاره بنگریم و از خود بپرسیم ما در کجای این چشم انداز بی پایان ایستاده ایم؟ آیا ما فرصت این را خواهیم داشت که در زمان محدودی که در اختیار داریم از خود نقشی ماندگار بر این پهنه بی پایان بر جای بگذاریم؟. فیلسوف اُرُد بزرگ


پیرامون زمان
 
زمان مهمترین داشته است. اگر آدمی این مهم را براستی بفهمد، تمام توان خویش را صرف بهره بردن از هر لحظه بی بازگشت آن خواهد نمود. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
هیچ آموزگاری، سختگیرتر و راستگوتر از زمان نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
آدمیان، فرزند تاریخ و زمانه خود هستند. فیلسوف اُرُد بزرگ

باید به پیشرو بودن بالید نه به گذشته دور. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
هر آن، می تواند آغازی دوباره در زندگی ما باشد، پس هیچگاه، پایانی پیش روی ما نیست. فیلسوف اُرُد بزرگ

ستایش، هنگام نو رُستن و رویش را. فیلسوف اُرُد بزرگ

آغازها را باید جشن گرفت، چرا که شیره جهان در بالندگی و زایندگیست. فیلسوف اُرُد بزرگ
 
زمان کیمیاست، آن را صرف پاسخ به دروغ پردازی زشت سیرتان نکنید. فیلسوف اُرُد بزرگ

گیتی به سوی آینده پیش می تازد، از آنانی که مدام در گذشته شنا می کنند، بگریزید. فیلسوف اُرُد بزرگ

به سوی جهان دانایی پیش می رویم، دانایی به مرور بر همه چیز فرمانروایی خواهد کرد. فیلسوف اُرُد بزرگ

محدودیت زمان در زندگی، حامل پیامی است. این پیام به ما می گوید: زندگی یک فرصت محدود است برای مهر ورزیدن و انسانیت، خارج از آن، مکیدن نیستی است و تاریکی. فیلسوف اُرُد بزرگ